Балтабай Мейірұлы — қазақ мал шаруашылығы саласында, соның ішінде қаракөл қой тұқымын асылдандыру ісінде айрықша із қалдырған тұлға. Мәскеу зоотехникалық институтын үздік тәмамдап, ұзақ жылдар бойы Өзбекстанның қаракөл шаруашылықтарында еңбек еткен ол 1963 жылы туған еліне оралып, Созақ ауданының Калинин атындағы кеңшарында бас зоотехник қызметін атқарды. Оның ұйымдастырушылық қабілеті мен ғылыми білімі ауданның мал шаруашылығын жаңа деңгейге көтеруге мүмкіндік берді.
1963 жылы туған еліне оралып, сол кездегі Шымкент облысының Созақ ауданына қарасты Калинин атындағы кеңшарда бас зоотехник қызметіне тағайындалды. Бұл — оның өміріндегі ең жауапты әрі жемісті кезеңдердің бірі болды. Ол келгеннен кейін шаруашылықтағы қаракөл тұқымын асылдандыру ісі түбегейлі жаңарды. Ғылыми әдістерге сүйене отырып, малдың тұқымдық сапасын арттыру, төл алу көрсеткішін көбейту және елтірінің сапасын жақсарту бағытында ауқымды жұмыстар жүргізілді. Оның басшылығымен Калинин совхозындағы қой саны 72 мың басқа жетіп, Созақ ауданында қаракөл қойының жалпы саны 500 мыңнан асты. Бұл көрсеткіш республикалық деңгейдегі үлкен жетістік еді.
Еңбегінің нәтижесінде Созақ қаракөлі өз сапасымен ерекшеленіп, Мәскеуде өткен халықаралық аукциондар мен көрмелерде жоғары бағаланды. Балтабай Мейірұлы сол жиындарға қатысып, ауданның өнімін таныстырған санаулы қазақстандықтардың бірі болды. Созақтың елтірісі жұқа, жылтыр әрі сапасы жоғары болып шыққандықтан, сұранысқа ие тауарға айналды. Бұл жергілікті халықтың тұрмыс-тіршілігіне де оң әсер етті: шаруашылықтар дамып, жаңа жұмыс орындары ашылды, ауылдардың әлеуметтік жағдайы жақсарды.
Балтабай Мейірұлы қаракөл шаруашылығын дамытумен қатар, жас мамандарды тәрбиелеуге де айрықша көңіл бөлді. Ол тәжірибесін бөлісіп, кеңес беруден ешқашан жалықпады. Шаруашылықтағы әрбір зоотехник, малшы, шопан оның мектебінен өтті десе де болады. Ауыл ақсақалдарының айтуынша, ол өте талапшыл, бірақ әділ басшы болған. Фермаларды күн-түн демей аралап, малдың жай-күйін бақылап жүргенін жиі көретін. “Жұмыс десе, үй мен бала-шағасын ұмытып кететін адам еді” — деп еске алады сол жылдарда бірге еңбек еткендер.
Балтабай Мейірұлының еңбегі мемлекет тарапынан да елеусіз қалған жоқ. Ол 1958 жылы «Ленин» орденімен, 1966 жылы «Құрмет белгісі» орденімен, сондай-ақ «Ұлы Отан соғысы жылдарындағы ерен еңбегі үшін», «Германияны жеңгені үшін» медальдарымен марапатталды. Майдангердің өмір жолы тек еңбекпен емес, елге деген адалдықпен өрілген еді. Соғыстан кейінгі жылдары да ол өзінің денсаулық жағдайына қарамастан, халық шаруашылығын дамытуға бар күш-жігерін жұмсады.
Бүгінгі таңда Балтабай Мейірұлының еңбегінің жемісі айқын көрінеді. Созақ ауданында қаракөл шаруашылығы дәстүрі үзілмей, жаңа технологиялармен сабақтастырылып дамып келеді. Қазіргі фермерлер мен мал шаруашылығы мамандары оның тәжірибесіне сүйеніп, селекциялық жұмысты жалғастыруда. Сол дәуірде қалыптасқан мал өсіру мәдениеті мен еңбек тәртібі қазіргі шаруашылықтардың табысты жұмыс істеуінің негізін қалады.
Қаракөл қойының еті мен жүні ғана емес, елтірісі де жоғары бағалануда. Жергілікті кәсіпкерлер қаракөл елтірісінен сәндік бұйымдар мен киімдер тігуді қайта қолға алып, ішкі және сыртқы нарыққа шығарып отыр. Бұл – Балтабай Мейірұлы бастаған еңбектің бүгінгі күнгі нақты жалғасы.
Елі үшін аянбай тер төккен Балтабай Мейірұлы 1973 жылы ұзаққа созылған науқастан кейін өмірден өтті. Ол Түркістан облысы, Созақ ауданы, Шолаққорған ауылында жерленген. Артында үлгілі әулет, ұлағатты іс, ел жадында мәңгілік із қалдырды.
Бүгінгі күні Созақ даласындағы малшылар мен шаруашылық иелері Балтабай ағаның еңбегін құрметпен еске алады. Оның өмірі — туған жерге адал қызмет етудің, ғылым мен тәжірибені ұштастырудың жарқын үлгісі. Қаракөлдің қазақ даласында қайта жаңғыруы мен өнімінің әлемдік деңгейде танылуы — сол кісідей арда азаматтардың еңбегінің жемісі.
Ұлттың байлығы мен берекесін арттыру жолында аянбай тер төккен Балтабай Мейірұлының өмір жолы бүгінгі және келешек ұрпаққа еңбек пен табандылықтың, туған жерге сүйіспеншіліктің мәңгілік өнегесі болып қала бермек.
Пікір қалдыру